Ogłoszenia Duszpasterskie

XXIV NIEDZIELA  ZWYKŁA – 14.09.2025r.

PODWYŻSZENIE KRZYŻA ŚWIĘTEGO

OGŁOSZENIA  DUSZPASTERSKIE

 

            Wpatrujemy się dzisiaj w Krzyż Jezusa Chrystusa, przez który cały Świat dostąpił zbawienia. Niech krzyże, które czynimy na swoim ciele, mijamy przy drogach i te wiszące w naszych mieszkaniach przypominają nam jak bardzo jesteśmy kochani przez Boga w Trójcy Jedynego.

 

 

 

 

 

 

Medytacja – Święto Podwyższenia Krzyża Świętego – 14.09.2025

1. Przeczytaj uważnie i kilkakrotnie Słowo Boże: Izraelici zaczęli mówić przeciw Bogu
i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma
chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże
o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc
ludzie do Mojżesza, mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie.
Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy
rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony,
jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego
i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża
miedzianego, zostawał przy życiu (Lb 21, 5 – 9).
2. Rozważ to, co Bóg Tobie powiedział:
Przyzwyczailiśmy się do narzekania i malkontenctwa. Jest go tak dużo w przestrzeni
publicznej, ale również w naszych prywatnych rozmowach, że prawie nie zwracamy już na to
zjawisko uwagi. Pobyt Izraelitów na pustyni również był powiązany z ciągłym narzekaniem.
Naród wybrany zdawał się widzieć wyłącznie braki, nie doceniając tego największego daru,
jakim Bóg ich obdarował – wolności. Lepsza była dla nich niewola bez niedogodności
związanych z głodem czy brakiem wody, niż wolność powiązana z trudnościami. Ten
problem nadal ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Wciąż bardzo wielu ludzi
chciałoby, aby Pan Bóg zapewnił im dostatnie życie, bez żadnych fizycznych i duchowych
kłopotów. Kiedy taka sytuacja nie ma miejsca, zaczyna się narzekanie i pretensjonalność.
Widzimy już tylko to, czego Bóg dla nas nie zrobił, zapominając o tym, co otrzymaliśmy.
Węże o jadzie palącym, które nagle pojawiają się w opowieści, dawno były w sposób
symboliczny obecne we wnętrzu Izraelitów. Ciągłe narzekanie i kwestionowanie dobroci
Boga zatruwa ludzką duszę. Ostatecznie działa jak jad węża, który paraliżuje człowieka,
wywołuje ból, a czasami prowadzi nawet do śmierci. Kiedy dam sobie wmówić, że Bóg się o
mnie nie troszczy, życie wewnętrzne zaczyna zamierać.
Alternatywą na jad „duchowych węży” jest zaufanie w obietnice Pana. Ratunek dla Izraelitów
nie tkwił bowiem w przedmiocie wykonanym przez Mojżesza, ale w wypełnieniu polecenia
Boga. To nie „magiczny”, miedziany wąż dawał zdrowie i ratunek. One płynęły z podążania
za słowem Pana. W tym kontekście warto jednak zwrócić uwagę na jeden interesujący
szczegół. Nie bez powodu autor natchniony wspomina o tym, że wąż wykonany był z miedzi.
Pierwiastek ten ma naturalne właściwości bakteriobójcze i antyoksydacyjne. Jeśli w
organizmie człowieka występuje on w pożądanych ilościach, hamuje rozrost bakterii i
zmniejsza ryzyko chorób przewlekłych. Takie właściwości dla duszy ludzkiej ma też
zaufanie w słowo Boga – pozwala iść dalej przez życie, blokując obezwładniającą siłę
narzekania i pozornej bezradności.
3. Modlitwa – Poproś o wzrost Twojej ufności do Pana.
4. Kontemplacja – w ciągu dnia powtarzaj często słowa: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.