Ogłoszenia Duszpasterskie

III   NIEDZIELA  ADWENTU – 14.12.2025r.
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE

 

          Zapraszamy wszystkich, szczególnie dzieci i młodzież, na RORATY, które będą odprawiane w poniedziałek, wtorek, czwartek  i piątek o godz. 7.00, w środę o godz. 17.30. Dzisiaj po Eucharystii o 11.15 spotkanie z kandydatami do bierzmowania z klas VIII.

 

 

 

 

 

 

 

Medytacja – III Niedziela Adwentu – 14.12.2025

1. Przeczytaj uważnie i kilkakrotnie Słowo Boże: Trwajcie cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana.
Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak
i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie. Nie
uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie podpadli pod sąd. Oto Sędzia stoi przed
drzwiami. Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali
w imię Pańskie (Jk 5, 7 – 10).

2. Rozważ to, co Bóg Tobie powiedział:
Dzisiejszy dzień nazywa się słusznie „Niedzielą radości”. Blisko jest już bowiem dzień
Narodzenia Pańskiego. Antycypujemy zatem tę radość, która w pełni objawi się
w wigilijną noc. Jakbyśmy przeczuwali nadchodzący pokój, który zapowiadają aniołowie
ludziom dobrej woli. W codziennym życiu doświadczamy różnych małych radości. Piękny
krajobraz, odwiedziny bliskiej osoby, słowa wsparcia i pocieszenia, program telewizyjny,
zabawna sytuacja, usłyszany żart – wszystko to wywołać może na naszej twarzy uśmiech. Jest to
jednak radość, która przemija. Chwilowe szczęście ustępuje miejsca różnym smutkom,
troskom i niepokojom. W jaki sposób osiągnąć radość, która nie przemija? Czy to w ogóle
możliwe?
Radość wewnętrzną posiada dusza, która jest blisko Boga. To proste zdanie niesie jednak ze
sobą wiele znaków zapytania. Doskonale przecież wiemy, że osiągnięcie takiego stanu duszy
wcale nie jest łatwe. Czasami wydaje się nam, że pomimo wielu starań Pan Bóg jest gdzieś
bardzo daleko. Odczuwamy Jego nieobecność, chociaż chcielibyśmy, żeby był blisko. Emocje i
uczucia często człowieka zwodzą. Podpowiadają bowiem rzeczy nie zawsze zgodne z
faktycznym stanem. Bóg sam objawia siebie jako bliskiego i życzliwego człowiekowi. Izajasz
przedstawia nam wprost Jego oświadczenie. Brzmi ono: „Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę,
mówiąc ci: Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą” (Iz 41,13). Złapać drugą osobę za ramię
oznacza nie tylko być dla niej przewodnikiem. To gest czułości i bliskości, jasny znak tego, że
Bogu zależy na każdym człowieku. Wreszcie, to czytelny sygnał, że nawet jeśli na poziomie
uczuć i emocji nie doświadczamy Jego obecności, to jednak On sam znajduje się (jak mawiał
święty Augustyn) bliżej nas, niż my samych siebie.
Nieprzemijająca radość mocno połączona jest z cierpliwością i wytrwałością. Apostoł Jakub
wspomina w tym kontekście o doświadczeniu proroków, którzy często zapowiadali wydarzenia,
na które trzeba było poczekać. Pomimo sporej odległości czasowej
do wypełnienia się obietnicy, nigdy nie zwątpili. Nie dopuszczali myśli, że Bóg mógł ich
oszukać. Mamy być jak rolnicy, którym po zasianiu ziarna wystarczy już tylko czekać
na moment, w którym przyjdzie zebrać plony. Dobrze wykonana praca już jest powodem do
radości. Na jej owoce czasem trzeba poczekać, ale są one pewne, tak jak przyjście Pana. Jakie
ziarno posiałem na glebie mojego serca w tym Adwencie? To nasienie smutku czy radości?
Cierpliwości czy niepokoju? Wytrwałości czy beznadziei?

3. Modlitwa – Poproś Boga o radość nieprzemijającą.

4. Kontemplacja – w ciągu dnia powtarzaj często słowa: Bóg wiary dochowuje na wieki.