Ogłoszenia Duszpasterskie

XIV  NIEDZIELA   ZWYKŁA – 06.07.2025r.

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE

            Słuchamy, przyjmujemy i głosimy z wiarą Słowo, które skierował do nas Bóg. Ma ono moc przemieniać nasze życie, leczyć słabości
i choroby, wydobywać z nas to co piękne, dobre i nadawać sens każdemu naszemu działaniu. W czasie naszych wyjazdów wakacyjnych nawiedzajmy Kościoły Jubileuszowe i zyskujmy odpusty.

 

 

 

 

Medytacja – XIV Niedziela Zwykła – 06.07.2025

1. Przeczytaj uważnie i kilkakrotnie Słowo Boże: Bracia: Co do mnie, to nie daj Boże, bym
się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie
nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się
tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie! Odtąd
niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię
przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem
waszym, bracia! Amen (Ga 6, 14 -18).

2. Rozważ to, co Bóg Tobie powiedział:
W człowieku istnieją siły, które mogą wznosić jego ducha ku Bogu lub od Niego oddalać.
Jedną z nich jest duma. Jej nadmiar z pewnością nie pomaga, gdyż prowadzi
do zarozumiałości i przesadnej wiary we własne siły. Niedomiar dumy także jest
szkodliwy, a jego skutkiem jest niskie poczucie swojej wartości i celowe umniejszanie
osobistych dokonań. W życiu duchowym punkty skrajne bywają ślepymi zaułkami,
które nie pozwalają człowiekowi rozwijać przyjaźni z Bogiem. Ważny jest realizm,
a jego największym bodaj znakiem jest krzyż Jezusa Chrystusa.
Duma może rodzić się w człowieku wtedy, gdy przekroczy samego siebie i osiągnie
rzeczy, do jakich wytrwale dążył. Dlatego cieszy nas ukończenie studiów, otrzymanie
satysfakcjonującej pracy, zbudowanie domu czy kupno samochodu. Także wtedy, gdy
nasi bliscy mają swoje małe sukcesy, możemy być z nich dumni wtedy, gdy czujemy się
częścią ich osiągnięć. W życiu duchowym zadowolenie rodzi się w człowieku z powodu
zrealizowanych postanowień lub pokonania konkretnej słabości. Apostoł Paweł
wspominał w niektórych listach, iż on również mógłby posiadać motyw do chlubienia się
swoją historią. Dlaczego zatem na pierwszym miejscu stawia on krzyż Jezusa, a nie
własne osiągnięcia?
Paradoksalnie rzecz biorąc krzyż nie stanowi znaku przegranej, ale przezwyciężenia
nieuporządkowanej miłości własnej. W jej imię człowiek próbuje ocalić własne życie,
nawet kosztem innych osób. Taka postawa nie pozwala na stanie się nowym stworzeniem,
które posiada pokój w sercu i potrafi okazywać miłosierdzie. Jezus
na krzyżu pokazuje nam, że poświęcenie się dla innych ma sens i jest zasłoną,
po przekroczeniu której ukazuje się nowa, Boża rzeczywistość. To właśnie w niej
poszczególne osoby Trójcy Świętej nieustannie oddają się sobie nawzajem, zachowując
własną tożsamość. Dzięki ofiarowaniu siebie samego najbardziej upodabniamy się
do Boga. Warto więc szukać okazji do poświęceń, nawet jeśli związane jest
to z bólem przezwyciężania egoizmu. Zamiast zatem ciągle grać na siebie i osiąganie
wyłącznie osobistej satysfakcji, można spróbować zatroszczyć się o dobro ludzi, którzy
mnie otaczają. Nie jest to łatwy wybór, ale jedyny słuszny, bo dzięki niemu zaczynam
nabierać duchowych rysów twarzy upodobnionej do oblicza Jezusa.

3. Modlitwa – Poproś Boga o umiejętność poświęcania się dla innych.

4. Kontemplacja – w ciągu dnia powtarzaj często słowa:

Słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.